Προσκυνηματική εκδρομή Ήπειρος-Μετέωρα: "Η Σοφία των Μοναχών"

Τα Ιωάννινα είναι η μεγαλύτερη πόλη της Ηπείρου και πρωτεύουσα του νομού. Χτισμένη στην όχθη της λίμνης Παμβώτιδας και σε υψόμετρο 500 μέτρων, μαγεύει με την ομορφιά της και τη ζεστή της ατμόσφαιρα. Μια ζωντανή πόλη με 100.000 κατοίκους, που κουβαλάει μια ιστορία αιώνων. Κάθε σοκάκι και πλατεία, κάθε σημείο της πόλης αντηχεί την σπουδαία της παράδοση. Ο συνδυασμός των αναρίθμητων ιστορικών μνημείων και των μουσείων με την απίστευτη φυσική ομορφιά του τοπίου αποτελεί εγγύηση για τους επισκέπτες. Το κάστρο των Ιωαννίνων, η λίμνη με το νησάκι, το σπήλαιο, η εκπληκτική παλαιά πόλη με τα παραδοσιακά μαγαζάκια της και την εκλεκτή αγορά της καθώς και τα πολυάριθμα παλαιά αρχοντικά που δεσπόζουν στην πόλη, δεν μπορούν παρά να τραβήξουν το ενδιαφέρον του επισκέπτη και να τον αιχμαλωτίσουν. Και όσοι ενδιαφέρονται για αποδράσεις έξω από την πόλη, θα εντυπωσιαστούν με την άγρια φύση και τα μαγευτικά τοπία που τους περιμένουν μόλις μισή ώρα από τα Ιωάννινα. Μια υπέροχη πόλη που αξίζει να επισκεφτείτε, μια μαγευτική περιπλάνηση που ξεπερνά τις προσδοκίες σας, ένα ταξίδι που δεν μπορεί παρά να σας μείνει αξέχαστο.

Τα πανέμορφα και ξακουστά Ζαγοροχώρια είναι ένα δίκτυο από 46 χωριά σκορπισμένα πάνω στα βουνά βορειοανατολικά από την πόλη των Ιωαννίνων. Η λέξη Ζαγόρι πρωτοεμφανίστηκε σε έγγραφο του 1321 και σημαίνει "πίσω από τα βουνά". Είναι ένα από τα πολλά τοπωνύμια της Ηπείρου, που προέρχονται από τα Σλαβικά (από την πρόθεση Za που σημαίνει "πίσω" και το ουσιαστικό gora που σημαίνει "βουνό"). Τα Ζαγοροχώρια είναι φημισμένα για την απίστευτη φυσική ομορφιά τους, την ξεχωριστή αρχιτεκτονική τους και τη μακρά ιστορία τους. Και φυσικά όχι άδικα, αφού το συγκλονιστικό φυσικό τοπίο, η γραφικότητα κάθε χωριού ξεχωριστά και οι απεριόριστες δυνατότητες εξορμήσεων και παντός τύπου δραστηριοτήτων πραγματικά μαγεύουν και εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη. Είναι τόσα πολλά αυτά που μπορεί κανείς να θαυμάσει που δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά τι είναι πιο εντυπωσιακό. Το Ζαγόρι έχει έκταση περίπου 1.000 τ. χλμ και χωρίζεται σε τρία γεωγραφικά τμήματα: το Δυτικό, το Ανατολικό και το Κεντρικό Ζαγόρι. Κάθε τμήμα έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά και ιστορία.

Πολλά είναι τα χωριά που διεκδικούν τον τίτλο του γραφικότερου οικισμού της Ελλάδας, ο τίτλος αυτός όμως ανήκει χωρίς καμία αμφιβολία στο Μέτσοβο. Μία ορεινή πολιτεία που αιχμαλωτίζει τον επισκέπτη με τα εκπληκτικά της χρώματα και τις μοναδικές εικόνες της. Χτισμένο σε υψόμετρο 1200 μ. σε ένα εντυπωσιακό τοπίο γεμάτο πράσινο, ακριβώς στο σημείο όπου χωρίζεται η Βόρεια Πίνδος από τη Νότια, το Μέτσοβο ξυπνά αισθήσεις ξεχασμένες. Παρά τη ραγδαία αύξηση του τουρισμού τα τελευταία χρόνια, η περιοχή δεν έχει χάσει τον παραδοσιακό της χαρακτήρα. Συνδυάζει αρμονικά το παρελθόν με το παρόν και αποτελεί ένα ιδανικό καταφύγιο όχι μόνο το χειμώνα που πιθανότατα θα το δείτε χιονισμένο, αλλά και τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Ως τόπος καταγωγής ορισμένων από τους σημαντικότερους Εθνικούς Ευεργέτες, το Μέτσοβο δεν θα μπορούσε να μη φημίζεται για την μεγάλη πνευματική του ανάπτυξη. Θα θαυμάσετε τα μουσεία του, τα πετρόχτιστα αρχοντικά, τα μοναστήρια, τις είκοσι παραδοσιακές βρύσες και τα πλακόστρωτα καλντερίμια του, αλλά θα κάνετε τις βόλτες σας και θα απολαύσετε το φαγητό ή τον καφέ σας στην κεντρική πλατεία του Μετσόβου, η οποία είναι τριγυρισμένη από παραδοσιακές ταβέρνες και όμορφα καφενεδάκια.

Τα θεόρατα βράχια των Μετεώρων δεσπόζουν επιβλητικά στην Καλαμπάκα μεταξύ των βουνών Κόζιακα και Αντιχασίων. Αυτό το μεγαλούργημα της φύσης αποκαλύπτει όλο του το μεγαλείο αιώνες τώρα, καθώς αποτελεί ένα μοναδικό σε ομορφιά γεωλογικό φαινόμενο και ένα σημαντικό μνημείο της Ορθοδοξίας. Τα Μετέωρα που έχουν χαρακτηριστεί το δεύτερο 'Αγιον Όρος συνεχίζουν τη μοναστική παράδοση εδώ και έξι περίπου αιώνες. Στη θέα των ιερών βράχων ο επισκέπτης μένει έκθαμβος από την εντυπωσιακή μεγαλοπρέπεια αυτού του γιγαντιαίου πέτρινου συμπλέγματος. Τα ασκητικά παραπήγματα στους βράχους μαρτυρούν την αδιάψευστη παρουσία των πρώτων μοναχών που αφιερώθηκαν ψυχή τε και σώματι στο Θεό. Υπηρετούντες του παμβασιλέα Χριστού κατέγραψαν την ασκητική τους πορεία στη μοναστική ζωή, βαδίζοντας στα μονοπάτια που από τη γη οδηγούν στον ουρανό. Τα πρώτα μοναστήρια κτίστηκαν με πολλή επιμέλεια και δεξιοτεχνία κατά τον 14ο αιώνα. Με το πέρασμα των χρόνων ορισμένα από αυτά ανακατασκευάστηκαν και άλλα υπέστησαν σημαντικές επισκευές προκειμένου να συμπληρωθούν, και να δοθεί έτσι το τελικό αρχιτεκτονικό τους σχήμα. Έκτοτε ορθώνουν το ανάστημά τους στις κορυφές των βράχων δίνοντας έτσι την εντύπωση ότι αποτελούν το φυσικό τους τελείωμα. Η ανάβαση παλαιότερα γινόταν με σκαλωσιές στηριγμένες σε δοκάρια σφηνωμένα μέσα στους βράχους, με δίχτυ, και λίγο αργότερα με ανεμόσκαλες. Σήμερα οι προσκυνητές-επισκέπτες χρησιμοποιούν τις σκάλες που λαξεύτηκαν στα βράχια, εξασφαλίζοντας έτσι μία άνετη και ασφαλή ανάβαση στα μοναστήρια. Από τα 24 μοναστήρια σήμερα λειτουργούν τα έξι ενώ τα υπόλοιπα 15 είναι ακατοίκητα και ερειπωμένα. Oι Ιερές Μονές της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος,της Αγίας Τριάδας, του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά, και του Βαρλαάμ είναι αντρικές ενώ η Ιερά Μονή Ρουσάνου και Αγίου Στεφάνου γυναικείες.

1η Ημέρα: Αθήνα - Ιωάννινα

Η προσκυνηματική εκδρομή στην Ήπειρο και τα Μετέωρα, ξεκινάει με πρωινή αναχώρηση του πούλμαν από την Αθήνα και μέσω Ρίου – Αντιρίου φτάνουμε στην Πρέβεζα, όπου θα προσκυνήσουμε στην Ιερά Μονή Προφήτη Ηλία. Η Ιερά Μονή Προφήτη Ηλία έγινε αυτοτελής επί των ήμερων του ιερομόναχου Καλλίστου, το έτος 1720, ενώ μέχρι τότε ήταν μετόχιο της Μονής Ρωγών. Η προσφορά της Μονής προς τους υπόδουλους χριστιανούς της περιοχής υπήρξε ανεκτίμητη στην διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Απ' αυτό εξηγούνται και όσα υπέστη από τους κατακτητές. Αναφέρεται μάλιστα ότι ο Μουχτάρ πασάς, γιος του τυράννου της Ηπείρου Αλή, συνέλαβε χωρίς λόγο τον ηγούμενο της Διονύσιο Α', άνδρα ενάρετο καί σεβάσμιο, και τον βασάνισε. Στη διάρκεια του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 η Μονή υπέστη σοβαρές καταστροφές, για την επανόρθωση των οποίων σπουδαίως εκοπίασε ο Ιερεύς Νικόλαος από το Ριζοβούνι. Την χαριστική βολή όμως έδωσαν σ' αυτήν οι δυνάμεις Κατοχής (1943-44), που πυρπόλησαν τα κτίσματά της, επειδή αποτελούσε κέντρο εθνικής αντιστάσεως της περιοχής. Εκ θαύματος σώθηκε το περίφημο Καθολικό με το αξιόλογο γλυπτό πέτρινο τέμπλο του. Έπανδρώθηκε με 23 μοναχούς και ιερομόναχους, οι πλείστοι των οποίων διακονούν ποικιλοτρόπως και στο ιεραποστολικό και πνευματικό έργο της Μητροπόλεως, υπό το ηγούμενο τους αρχιμ. Εφραίμ Τουμπέκη. Συνεχίζουμε για τα Ιωάννινα με μικρή στάση πριν φτάσουμε, όπου θα επισκεφθούμε το Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων του Π. Βρέλη, όπου ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης αναπαριστά με θαυμάσιο τρόπο την πορεία της νεότερης Ελλάδας. Το απόγευμα άφιξη στα Ιωάννινα, τακτοποίηση στο ξενοδοχείο, δείπνο και διανυκτέρευση.

2η Ημέρα: Ιωάννινα – Ζαγοροχώρια – Ιωάννινα

Πρωινή αναχώρηση για να επισκεφθούμε το πολεμικό Μουσείο στο Καλπάκι. Στο Μπουραζάνι θα προσκυνήσουμε στο Μοναστήρι της Παναγίας της Μολυβδοσκέπαστης. Το Μοναστήρι είναι χτισμένο στους πρόποδες του ανατολικού όγκου του Όρους Νεμέρτζικα που τοπικά λέγεται και Μερόπη. Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους, σε σχετικά μικρή απόσταση από την Ι. Μονή και από την πλευρά της Κωμοπόλεως Λεσκοβίκι περνούσε η Εγνατία Οδός η οποία συνέδεε την Βόρειο Ήπειρο με την Κόνιτσα και την υπόλοιπη Ελλάδα μέσο της γέφυρας της Μέρτζιανης μέχρι το 1944 οπότε και οι δρόμοι έκλεισαν. Το Μοναστήρι χτίστηκε το 670 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνο Δ΄ τον Πωγωνάτο, πριν δηλαδή 1300 χρόνια. Σκεπάστηκε από μολυβένιες πλάκες, εξ ου και Μολυβδοσκεπαστή εκκλησία. Αυτό το μολύβι στα χρόνια της Τουρκοκρατίας έγινε βόλια από τους Έλληνες για να πολεμήσουν τους Τούρκους. Μετά την καταστροφή του το Μοναστήρι ανακαινίστηκε το 1341 από τον Ανδρόνικο Κομνηνό Παλαιολόγο. Στην Τουρκοκρατία λειτούργησε σαν Σχολή του Γένους. Μέχρι το 1863 υπήρξε Μητρόπολη της Επαρχίας Πωγωνιανής. Σήμερα στα κελιά του Μοναστηριού μπορούν να διανυκτερεύσουν Χριστιανοί που έρχονται από μακριά. Το Μοναστήρι γιορτάζει κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου. Στην αυλή του Μοναστηριού, πίσω από το Ιερό υπάρχει ο τάφος του αείμνηστου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρού Σεβαστιανού, ανδριάντας του οποίου υπάρχει στην αυλή του Ιερού Ναού του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην Κόνιτσα.

Συνεχίζουμε για τα περίφημα Ζαγοροχώρια, με τα Βυζαντινά Μοναστήρια, τα φαράγγια, τα γεφύρια, ένα πολύμορφο φυσικό τοπίο ιδανικό για τη δημιουργία αρμονικής σχέσης ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση. Στο χωριό Κήποι θα επισκεφθούμε το πολύτοξο γεφύρι του χωριού και το Λαογραφικό Μουσείο Αγάπιου Τόλη, ενός εξαιρετικού συλλέκτη που κρατάει ζωντανή την κληρονομιά από το ξακουστό Ζαγόρι μιας αλλοτινής εποχής. Θα φτάσουμε στο Μονοδένδρι, έναν πιο παραδοσιακούς και πιο γνωστούς οικισμούς του νομού Ιωαννίνων και πατρίδα των ευεργετών αδελφών Ριζάρη. Θα δείτε μεγάλα αρχοντικά και εκκλησίες που μαρτυρούν την οικονομική ευμάρεια των κατοίκων του οικισμού κυρίως κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας. Σε κεντρικό σημείο του χωριού είναι ο ναός του Αγίου Αθανασίου που χρονολογείται στις αρχές του 19ου αι. Πολύ κοντά στο κέντρο του χωριού βρίσκεται και ο σταυρεπίστεγος ναός του Αγίου Μηνά που κτίστηκε στις αρχές του 17ου αι. Οι αγιογραφίες του ναού έγιναν σε δύο φάσεις. Αυτές του κυρίως ναού που χρονολογούνται στο 1619-20 και του νάρθηκα που χρονολογούνται το 1734. Στα 1785 χρονολογείται το ξυλόγλυπτο και επιχρυσωμένο τέμπλο του ναού.

Η πεζοπορία μέχρι το φαράγγι του Βίκου στο Μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής θα είναι μια μοναδική εμπειρία. Το Μοναστήρι βρίσκεται το στο γκρεμό της χαράδρας του Βίκου και είναι ένα από τα αρχαιότερα της Ηπείρου. Ένα όμορφο λιθόστρωτο μας φέρνει στην είσοδο της μονής που χτίστηκε το 1412 από τον Μιχαήλ, Βοεβόδα του Θερεανού. Πρόκειται για πραγματικό μοναστήρι – φρούριο: Καμαρωτή πύλη, κτίσματα πέτρινα, καλοχτισμένα κελιά, πηγάδι, καταπακτή, κ.λ.π. που σε όλα κυριαρχεί το περίτεχνο χτίσιμο της πέτρας. Η μικρή εκκλησία έχει νάρθηκα με λίγες παλιές τοιχογραφίες, μονόχωρο καθολικό με ξύλινο ζωγραφισμένο τέμπλο και τοιχογραφίες. Στην αριστερή πλευρά είναι ζωγραφισμένοι ο κτήτορας Βοεβόδας, η γυναίκα του και η κόρη του Παρασκευή, που κατά την παράδοση, μόνασε εδώ. Το μοναστήρι με τις παράπλευρες σπηλιές ήταν ένα ασφαλές καταφύγιο των κατοίκων της περιοχής κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Η άγρια ομορφιά του περιβάλλοντος χώρου και του μοναστηριού, με κορύφωμα τηχαράδρα του Βίκουστην περιοχή Μονοδενδρίου, προσελκύει πάρα πολλούς επισκέπτες. Το απόγευμα αργά επιστροφή στα Ιωάννινα, δείπνο και διανυκτέρευση.

3η Ημέρα: Ιωάννινα – Μέτσοβο

Αφού πάρουμε πρωινό θα επισκεφθούμε το γραφικό Κάστρο των Ιωαννίνων και στη συνέχεια με το καραβάκι θα περάσουμε στο φημισμένο Νησάκι της λίμνης όπου θα επισκεφθούμε το σπίτι του Αλή Πασά. Στη συνέχεια θα προσκυνήσουμε στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου των Φιλανθρωπινών ή του Σπανού, που βρίσκεται στις δυτικές πλαγιές του Νησιού. Το τελευταίο όνομα σχετίζεται με κάποια οικογένεια Σπανού που φαίνεται, ευεργέτησε τη Μονή κατά την τελευταία περίοδο της Τουρκοκρατίας. Με την ίδρυση και την ιστορία του μοναστηριού συνδέεται όμως άμεσα η μεγάλη βυζαντινή οικογένεια των Φιλανθρωπινών, της οποίας πολλά μέλη έλαβαν μεγάλα αξιώματα στη διοίκηση του βυζαντινού κράτους. Κλάδος της οικογένειας αυτής μετοίκησε από την Κωνσταντινούπολη στα Γιάννενα με την ίδρυση του Δεσποτάτου της Ηπείρου (1204). Αξιοσημείωτο είναι ότι στο νότιο εξωνάρθηκα και αριστερά της εισόδου εικονίζονται ολόσωμοι επτά "φιλόσοφοι", ο Πλάτων, ο Απολλώνιος , ο Σόλων, ο Αριστοτέλης, ο Πλούταρχος, ο Θουκυδίδης και ο Χείλων. Επάνω από τις μορφές μία επιγραφή επεξηγεί το λόγο της παρουσίας των στο ναό : Οι επτά άνδρες " συνεδριάσαντες σε κάποιο σπίτι των Αθηνών διακήρυξαν τη θεία ενανθρώπιση και την παρουσία του Χριστού ". Σύμφωνα με τη γραπτή παράδοση του 19ου αιώνα, λειτούργησε εδώ με την ανέγερση της πρώτης Μονής ή, σύμφωνα με άλλη εκδοχή, από τα μέσα του 16ου αιώνα Εκπαιδευτήριο. Επιστροφή με το καραβάκι και αναχώρηση για το Σπήλαιο των Ιωαννίνων, ένα από τα πλέον σημαντικά στη χώρα μας με εντυπωσιακούς σταλακτίτες, σταλαγμίτες και μικρές λίμνες. Το απόγευμα θα φτάσουμε στο γραφικό Μέτσοβο. Άφιξη στο ξενοδοχείο μας, τακτοποίηση, δείπνο και διανυκτέρευση.

4η Ημέρα: Μέτσοβο – Μετέωρα – Αθήνα

Νωρίς το πρωί θα απολαύσουμε τη βόλτα μας στο Μέτσοβο, επίσκεψη στο Λαογραφικό Μουσείο Αβέρωφ και θα αναχωρήσουμε για τα Μετέωρα, ένα από τα πλέον ασυνήθιστα τοπία στο κόσμο με τους εντυπωσιακούς βράχους που στη κορυφή τους πάνω βρίσκονται κρεμασμένα τα Μοναστήρια του 14ου αιώνα. Θα επισκεφθούμε τη Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος η οποία επικράτησε να λέγεται «Μεγάλο Μετέωρο», όχι μόνο λόγω της εκτάσεως των 50 στρεμμάτων και του μεγέθους των κτισμάτων αλλά και λόγω της πνευματικής του ακτινοβολίας και των πρωτείων που απολάμβανε στα μέσα του 16ου αιώνα. Το όνομα το οφείλουν στον Άγιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη. Το μοναστήρι, που είναι σκαρφαλωμένο πάνω σε επιβλητικό βράχο, είναι το παλαιότερο, το μεγαλύτερο και το πιο σπουδαίο από τα σωζόμενα μέχρι σήμερα μοναστήρια των Μετεώρων. Ιδρύθηκε λίγο πριν από τα μέσα του 14ου αι. (γύρω στα 1340) από έναν λόγιο και αγιορείτη μοναχό, τον όσιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη. Στην αρχή ο όσιος έκτισε στον βράχο ναό της Θεομήτορος, στην οποία αφιέρωσε και το μοναστήρι (της Παναγίας της Μετεωρίτισσας Πέτρας). Επίσης έκτισε και κελιά για την εξυπηρέτηση των μοναχών που άρχισαν να συρρέουν εκεί. Αργότερα έκτισε άλλον ναό προς τιμήν της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού, ο οποίος αποτέλεσε το καθολικό του μοναστηριού και έδωσε από τότε την οριστική ονομασία σ' αυτό. Το Μεγάλο Μετέωρο διανύει ήδη την έβδομη εκατονταετία από την ίδρυσή του. Συνέχισε χωρίς διακοπή τη μοναστική του παρουσία και ακτινοβολία. Αποτελεί ζωντανή έπαλξη του ορθόδοξου μοναχισμού και αληθινό προπύργιο της Χριστιανοσύνης.

Στη συνέχεια θα προσκυνήσουμε στη Μονή του Αγίου Στεφάνου. Το καθολικό της είναι αφιερωμένο στην μνήμη του Αγίου Χαραλάμπους, του οποίου η κάρα φυλάσσεται εκεί ως το πιο ιερό και θαυματουργό κειμήλιο. Ο βράχος της μονής του Αγίου Στεφάνου κατοικήθηκε από μοναχούς στα τέλη του 12ου αι. Σύμφωνα με πληροφορίες που σήμερα δεν είναι δυνατόν να επιβεβαιωθούν, πρώτος ιδρυτής της μονής, κατά το έτος 1191/2, φέρεται ο όσιος ασκητής ονομαζόμενος Ιερεμίας. Η κτηριακή συγκρότηση της μονής που ιδρύθηκε το 14ο αι. ολοκληρώθηκε στο 15ο και 16ο αι. Η μονή βρίσκεται στο νότιο άκρο της συστάδας των Μετεώρων, ακριβώς πάνω από την Καλαμπάκα. Η πρόσβαση στη μονή είναι πολύ εύκολη, αφού ένα μικρό πέτρινο γεφύρι συνδέει το σύγχρονο δρόμο στην είσοδο της μονής. Δεξιά και αριστερά της εισόδου αναπτύσσονται τα κελλιά της μονής. Στο ανατολικό τμήμα του περιβόλου βρίσκεται η εστία, ένα μικρό τετράγωνο θολωτό κτίσμα, ο στάβλος και άλλοι βοηθητικοί χώροι της μονής. Στα νοτιοανατολικά του περιβόλου βρίσκεται το παλαιό καθολικό της μονής και η τράπεζα, η οποία σήμερα στεγάζει το σκευοφυλάκιο- μουσείο της μονής. Το παλαιό καθολικό χρησιμοποιείται πλέον αποκλειστικά για λατρευτική χρήση των μοναχών και ανοίγει για προσκύνηση μόνο τις δύο ημέρες του χρόνου που πανηγυρίζει η μονή (27 Δεκεμβρίου και 10 Φεβρουαρίου). Στο βορειοδυτικό τμήμα του περιβόλου βρίσκεται το νέο καθολικό, το οποίο κτίστηκε το 1798, και ανήκει στον τύπο του τρίκογχου σταυροειδούς εγγεγραμμένου ναού με ευρύχωρη λιτή στη δυτική του πλευρά και προστώο κατά μήκος της βόρειας πλευράς του ναού. Οι επιφάνειες των τοίχων του νέου καθολικού που ήταν μέχρι τη δεκαετία του 1980 ακόσμητες σήμερα κοσμούνται με έργα του γνωστού αγιογράφου της εποχής μας Τσοτσώνης. Θα συνεχίσουμε το ταξίδι της επιστροφή μας και άφιξη στην Αθήνα το βράδυ.