Προσκυνηματική εκδρομή Αν. Μακεδονία-Θράκη: "Η Ακριτική Ορθοδοξία"

Από την ατμοσφαιρική Καβάλα, με το ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον και τα νεανικά στέκια, μέχρι την πανέμορφη Δράμα και από το ανερχόμενο Παγγαίο με τους Δρόμους του Κρασιού μέχρι τη γαλήνια γοητεία και τις γευστικές εκπλήξεις με τοπικό χρώμα της λίμνης Κερκίνη, η Ανατολική Μακεδονία δεν περιγράφεται σε λίγες λέξεις, ούτε χωράει μόνο σε ένα ταξίδι. Οι φυσιολάτρες θα βρείτε τον παράδεισό σας στον Νομό Δράμας με δραστηριότητες στον Νέστο και πεζοπορίες σε καταρράκτες και παρθένα δάση. Ακόμη και οι Σέρρες, που δεν θεωρούνται βασικός ταξιδιωτικός προορισμός, κρύβουν σημαντικά αξιοθέατα για τους λάτρεις της Ιστορίας αλλά και του θρησκευτικού τουρισμού, ένα ανερχόμενο χιονοδρομικό και ιδιαίτερες ομορφιές για όσους θέλουν να τις ανακαλύψουν. Τέλος, η αγαπημένη των οικογενειών Θάσος – κεφάλαιο από μόνη της – παραμένει χαμηλών τόνων και υψηλών απολαύσεων.

Η σημερινή Θράκη περιλαμβάνει τους νομούς Ξάνθης, Ροδόπης και Έβρου. Τα γεωγραφικά της όρια είναι ο ποταμός Νέστος στα δυτικά, το Θρακικό πέλαγος στα νότια, η οροσειρά της Ροδόπης στα βόρεια και ο ποταμός Έβρος στα ανατολικά. Με την ίδρυση της Κωνσταντινούπολης το 330, η θέση της Θράκης ανάμεσα στην πρωτεύουσα και στη δεύτερη πόλη του Βυζαντίου, την κατέστησαν ως μία από τις σημαντικότερες πόλεις της αυτοκρατορίας. Η σημασία που είχε για το βυζαντινό κράτος φαίνεται από τη φροντίδα των αυτοκρατόρων να ιδρύσουν φρούρια, πόλεις ή να επιδιορθώσουν τα τείχη των παλαιότερων πόλεων. Οι σημαντικότερες πόλεις στη Δυτική Θράκη ήταν η Τόπειρος, τα Άβδηρα που μετονομάστηκαν σε Πολύστυλον, οι Πόροι, η Αναστασιούπολις που μετονόμαστηκε σε Περιθεώριο, η Μαρώνεια, η Μάκρη, η Ξάνθεια (σημερινή Ξάνθη), η Γρατσιανού (το σημερινό χωριό Γρατινή), τα Κουμουτζηνά (σημερινή Κομοτηνή), η Μαξιμιανούπολη που μετονομάστηκε σε Μοσυνούπολη, η Τραϊανούπολη, η Βήρα (σημερινές Φέρρες), το Διδυμότειχο. Το κάστρο του Πυθίου αποτέλεσε την έδρα του Ιωάννη Καντακουζηνού. Ιδιαίτερη σημασία για τη θρησκευτική ζωή της Θράκης αλλά και του Βυζαντίου είχε το Παπίκιον όρος, στις νότιες πλαγιές της Ροδόπης, βορειοδυτικά της Κομοτηνής, το οποίο υπήρξε κέντρο μοναχισμού από τον 11ο έως τον 14ο αι.

Ο ναός της Παναγίας Κοσμοσώτειρας στις Φέρρες είναι από τα σημαντικότερα βυζαντινά μνημεία του ελλαδικού χώρου. Κτίστηκε το 1152 ως καθολικό μονής από τον Σεβαστοκράτορα Ισαάκιο Κομνηνό, ο οποίος ετάφη στο ναό, κάτω από τον βορειοδυτικό τρουλλίσκο. Αποτελεί λαμπρό δείγμα κωνσταντινουπολίτικης αρχιτεκτονικής και o τοιχογραφικός της διάκοσμος είναι έργο ζωγράφων της Κωνσταντινούπολης. Σημαντική υπήρξε επίσης η συμμετοχή των Θρακών στην επανάσταση του 1821. Πολλοί Θρακιώτες μυήθηκαν στους κόλπους της Φιλικής Εταιρείας και συμμετείχαν στον Ιερό Λόχο του Αλέξανδρου Υψηλάντη. Σήμερα, στα έθιμα της περιοχής παρατηρείται η διατήρηση πολλών στοιχείων της αρχαίας Θρησκείας και των αρχαίων δοξασιών. Μουσικά όργανα που έχουν επικρατήσει σήμερα στη Θράκη είναι το βιολί, το ούτι, το νταούλι και ο ζουρνάς. Οι θρακιώτικοι χοροί έχουν ζωηρό ρυθμό και έντονη κίνηση. Οι δημοφιλέστεροι είναι ο ζωναράδικος, ο συγκαθιστός, ο καρσυλαμάς, η μπαιντούσκα και η σούστα. Η θρακιώτικη κουζίνα είναι πλούσια σε φαγητά, πίτες και γλυκά. Αγαπημένα φαγητά της περιοχής περιλαμβάνουν τη μπάμπω, το κοτόπουλο με λάχανο τουρσί, τους τζιγεροσαρμάδες, τον καβουρμά, τους γιουφκάδες και το κισκέκι (χοιρινό με κους κους). Γλυκά αυτής της περιοχής είναι η σουσαμόπιτα, η γαλατόπιτα και η στριφτή γλυκιά κολοκυθόπιτα.

Η προσκυνηματική εκδρομή στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, ξεκινάει με πρωινή αναχώρηση του πούλμαν από την Αθήνα. Στάση στα Τέμπη για προσκύνημα στο Ναό της Αγίας Παρασκευής που βρίσκεται στο κέντρο των στενών των Τεμπών. Στη θέση αυτή χτίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1910 από τον ΟΣΕ παράλληλα με την διάνοιξη του σιδηρόδρομου. Στην ίδια θέση προϋπήρχε Προσκύνημά της στην ίδια φυσική σπηλιά και το Αγίασμα σε βαθιά οπή, όπως και σήμερα. Κοντά στη σπηλιά αναβλύζουν άφθονα νερά πηγής. Το σπήλαιο βρίσκεται στην πλευρά του Ολύμπου. Στην θέση που βρίσκεται είναι απρόσιτο από την πλευρά του Ολύμπου, ενώ προσιτό από την Κισσάβεια πλευρά όπου βρίσκεται και η κρεμαστή γέφυρα, η οποία ανακατασκευάστηκε πρόσφατα και το καλοκαίρι του 2004 έγιναν τα εγκαίνια. Μέχρι το 1960 όποτε και χτίστηκε η Κρεμαστή Γέφυρα, ο Ναός ήταν προσιτός μέσω βάρκας και ξύλινης γέφυρας. Από αυτό διαφαίνεται ότι ο Ναός ήταν προσπελάσιμος μόνο σ' όσους είχαν συγκεκριμένο σκοπό και κατόπιν συμφωνίας με τον εκεί βαρκάρη και ιερέα.

Συνεχίζουμε για τη Θεσσαλονίκη, όπου θα προσκυνήσουμε στον Ι.Ν. του Αγίου Δημητρίου, πολιούχου της πόλης. Ο Ι. Ναός του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτου κτίσθηκε στα μέσα του 5ου αι. από τον έπαρχο του Ιλλυρικού Λεόντιο πάνω στον τάφου του Αγίου, ο οποίος μαρτύρησε ως χριστιανός με το στρατιωτικό αξίωμα του ανθυπάτου επί του αυτοκράτορος Μαξιμιανού, που διέταξε «λόγχαις ἀναιρεθῆναι τὸν μάρτυρα» μετά την ήττα του Δανδήλου παλαιστού Λυαίου από τον μαθητή του Δημητρίου Νέστορα στον χώρο του Σταδίου της πόλεως. Το 1493 ο Ναός μετατράπηκε σε τζαμί από τους Τούρκους. Με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912 ο Ναός επαναλειτουργεί ως χώρος λατρείας - τιμής του Αγίου Δημητρίου. Ο Ναός του Αγίου Δημητρίου ως μνημείο τέχνης αποτελεί ένα από τα πλέον υπέροχα χριστιανικά μνημεία της χώρας μας. Η μεγαλοπρέπειά του δεν συνίσταται μόνο στη λαμπρή πραγματικά αρχιτεκτονική του. Η πολύχρωμη ορθομαρμάρωση και ο πλούσιος γλυπτικός διάκοσμος προσδίδουν στο έργο της ανέγερσης και εξωραϊσμού του Ναού μοναδική, διαχρονική και μνημειακή αξία. Αν και έχουν περάσει τόσοι αιώνες από τον καιρό της κατασκευής του και έχει ταλαιπωρηθεί από τον χρόνο, σεισμούς, πυρκαγιές και αναστηλώσεις, διατηρεί τη γνησιότητα και το πνεύμα της μεγαλοφροσύνης που ξεχωρίζει την αρχιτεκτονική της εποχής, καθώς και την έξοχη και διαχρονική καλλιτεχνική αξία και αισθητική, όπως μπορούμε να κρίνουμε από όσα μέρη διασώθηκαν. Είναι φανερό λοιπόν γιατί η Βασιλική του Αγίου Δημητρίου κυριαρχεί λειτουργικά και οπτικά επί σειρά αιώνων στη Θεσσαλονίκη, μια και υπήρξε όχι μόνο το κέντρο της τιμής του Αγίου Δημητρίου, πολιούχου και προστάτη της πόλεως, αλλά και ο κατεξοχήν λατρευτικός χώρος της πρωτεύουσας της μακεδονικής γης, όπου η Χριστιανική πίστη συνδέθηκε άμεσα και άρρηκτα με τις παραδόσεις και την ιστορία του Ορθόδοξου Ελληνικού Έθνους. Αναχώρηση για Ξάνθη, άφιξη και τακτοποίηση στο ξενοδοχείο, δείπνο και διανυκτέρευση.

2η Ημέρα: Ξάνθη – Δράμα - Ξάνθη

Πρωινή αναχώρηση για την Ι.Μ. Παναγίας Αρχαγγελιωτίσσης (λίγο έξω και βορειοανατολικάαπό την Ξάνθη). Στις παρυφές του ορεινού όγκου της Ροδόπης σε εξαιρετικά θαυμάσια θέση, με θέα πρός τον κάμπο της Ξάνθης, πάνω ακριβώς απο την συνοικία Σαμακώβ, βρίσκεται το τρίτο μοναστήρι της Ξάνθης, η Παναγία η Αρχαγγελιώτισσα. Το μοναστήρι αυτό καθ' όλη την διάρκεια του χρόνου και μάλιστα στη δεκαπενταύγουστο - αν και το καθολικό του είναι άφιερωμένο στα Εισόδια της θεοτόκου - γίνεται τύπος πανθρακικού προσκυνήματος. Χιλιάδες πρoσκυνητές όλη την νύκτα της παραμονής της Κοιμήσεως και ανήμερα προσέρχονται σε ατέλειωτες γραμμές για να προσκυνήσουν την Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας και να ζητήσουν την μεσιτεία της πρός τον Υιό της και Θεό μας. Σαν κτίσμα το μοναστήρι αυτό όπως είναι σήμερα κτίσθηκε το 1841 επι της εποχής του αειμνήστου μητροπολίτου Ξάνθης Ευγενίου. Αλλά τούτο προυπήρχε στην ίδια θέση πολλές εκατοντάδες χρόνια νωρίτερα και καταστράφηκε απο δύο φοβερούς σεισμούς που έπληξαν το μοναστήρι και την πόλη το 1829. Γι' αυτή την παλαιότερη ζωή του μοναστηριού δυστυχώς δεν έχουμε πολλές πληροφορίες. Το μόνο ενδεικτικό στοιχείο απο πλευράς κτισμάτων είναι μια κρύπτη του μοναστηριού που βρίσκεται πίσω και κάτω απο το ιερό βήμα του η οποία ανάγεται στα 1000 εώς 1100 μ.Χ. Απο που ακριβώς πήρε το ονομά το μοναστήρι είναι άγνωστο. Κατά μια εκδοχή το πήρε απο την μικρή θαυματουργή εικόνα του 16ου αιώνα πού παριστάνει την Θεοτόκο να παραστέκεται απο τους αρχαγγέλους Γαβριήλ και Μιχαήλ και η οποία εχει την επιγραφή: Αρχαγγελιώτισσα. Είναι δυνατό όμως ο ζωγράφος να εμπνεύσθηκε την εικόνα απο την ονομασία του μοναστηριού. Παράλληλα με την ονομασία Αρχαγγελιώτισσα εκείνα τα χρόνια - ίσως και απο πιο μπροστά - το μοναστήρι αυτό λεγόταν και Παναγία η Χαλκαλιώτισσα. Ανεξάρτητα όμως πρός την ονομασία του μοναστηριού, φαίνεται ότι υπήρξε φάρος πνευματικής ακτινοβολίας και παρηγοριάς για όλους τους κατοίκους της περιοχής και φυτώριο απο το οποίο αναδείχθηκαν και αρχιερείς του Υψίστου κατά τα δύσκολα εκείνα χρόνια. Αυτά τα πνευματικά αναστήματα του μοναστηριού και όταν γίνονταν αρχιερείς οχι μόνο δεν λησμονούσαν την εκθρέψασαν αυτούς μονή αλλά και απο ευγνωμοσύνη πρόσφεραν σ' αυτή διάφορα αφιερώματα και μάλιστα χειρόγραφα βιβλία (κώδικες). Εδώ στεγάζεται Εκκλησιαστικό Μουσείο, όπου φυλάσσονται κειμήλια, σκεύη, εικόνες, κ.α.

Συνεχίσουμε για Δράμα, άφιξη στην Ι.Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος (8 χιλ.έξω από τη Δράμα), όπου θα προσκυνήσουμε τα ιερά λείψανα του νεοανακυρηχθέντος Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη (εξ Αργυρουπόλεως του Πόντου). Στο συνοικισμό των Ταξιαρχών Δράμας (Σίψα) πρώτος «οικιστής» και κτήτορας της μονής κατά το έτος 1930 υπήρξε ο μακαριστός γέροντας Γεώργιος Καρσλίδης (1901 - 1959), ο νεότερος αναγνωρισμένος Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ελλάδα. Σήμερα στο σημείο αυτό ανθεί μια πολυπληθής (30μελής) γυναικεία αδελφότητα μοναζουσών, που αποτελεί την Ιερά Μονή Αναλήψεως του Σωτήρος. Με ενέργειες του μακαριστού μητροπολίτου Δράμας κ. Διονυσίου, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 γίνονται τα εγκαίνια και το κτίσιμο της νέας μονής, καθώς και η εγκατάσταση της αδελφότητας σ' αυτήν. Οι μοναχές ασχολούνται κυρίως με την αγιογραφία φορητών εικόνων, που ακολουθούν την βυζαντινή παράδοση. Άλλες προσπαθούν να συνεχίσουν την παράδοση του χρυσοκεντήματος με εργόχειρα. Επίσης, υπάρχει πλεκτήριο και κηροπλαστείο. Η Ιερά Μονή Αναλήψεως του Σωτήρος βρίσκεται σε μια όμορφη περιοχή, βόρεια της Δράμας, δίπλα στο βουνό Φαλακρό, στο 13ο χιλιόμετρο της οδού Δράμας - Σιδηρόνερου. Στη μονή συρρέουν καθημερινά πολλοί πιστοί, όχι μόνο από το εσωτερικό, αλλά και το εξωτερικό, για να προσκυνήσουν τον τάφο του, οποίος ευωδιάζει και για να ζητήσουν την ευλογία του και τη βοήθειά του. Η αγιοκατάταξη του Οσίου Γεωργίου έγινε το 2008 υπό του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου στην Δράμα.

Το απόγευμα προσκύνημα στην Ι.Μ. Παναγίας Εικοσιφοινίσσης του όρους Παγγαίου. Η Ιερά Μονή της Παναγίας Εικοσιφοίνισσας, είναι ένα από τα αρχαιότερα εκκλησιαστικά μνημεία της Ανατολικής Μακεδονίας και ο κυριότερος λατρευτικός χώρος των πιστών της περιοχής. Κάθε χρόνο, δέχεται χιλιάδες επισκέπτες ενώ την ημέρα του εορτασμού της, τον 15 Αύγουστο, συρρέουν σ’ αυτήν, πιστοί από όλη την Ελλάδα, προκειμένου να προσευχηθούν και να ζητήσουν την χάρητης Παναγίας. Είναι κτισμένη σε υψόμετρο 750 μέτρων, σε μια πανέμορφη τοποθεσία μέσα στα δάσητου όρους Παγγαίου. Στο κέντρο του συγκροτήματος, δεσπόζει ο Ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου με το Ηγουμενείο, τακελιά των μονασουζών, το παρεκκλήσι της Αγίας Βαρβάρας και το Μουσείο ενώ υπάρχει ένας ακόμη μεγάλος χώρος με ξενώνα τριών κτιρίων, τραπεζαρία και το παρεκκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής με τοπαλιό του σιντριβάνι. Πριν από το μοναστήρι, υπάρχει πλατεία με αιωνόβια πλατάνια και το μνημείο των 172 μοναχώνπου σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους το 1507. Σύμφωνα με τις παραδόσεις, ο πρώτος κτήτορας της Ιεράς Μονής, ήταν ο Άγιος Γερμανός, ο οποίος, μετά από πρόσταγμα της Θεοτόκου, έφυγε από την Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου, στον Ιορδάνη ποταμό, όπου ασκήτευε και πήγε με την καθοδήγηση αγγέλου, στο Παγγαίο όρος, για να χτίσει την Παναγία Εικοσιφοίνισσα. Το μοναστήρι, αναφέρεται και ως Κοσιφοίνιτσα, Κοσσυφινίτσα, Κοσφίνισσα, Κοσίνισσα, Κοσίνιτζα και Κόσνιτζα. Λέγεται, ότι η Ιερά Μονή, πήρε την ονομασία αυτή από μια όαση είκοσι φοινίκων, κοντά στον Ιορδάνη ποταμό, στην οποία έλαβε ο κτήτοράς της το πρώτο πρόσταγμα της Θεοτόκου. Σύμφωνα με άλλες παραδόσεις, η Κοσσυφινίτσα, ονομάστηκε έτσι από ένα κοτσύφι (κόσσυφο), που έδειξε στον Άγιο Γερμανό, μια δροσερή πηγή, για να μπορέσει να ξεπεράσει το πρόβλημα της έλλειψης νερού. Μια άλλη εξήγηση της ονομασίας, συνδέεται με ένα θαύμα της εικόνας της Παναγίας.Έλαμπε και άστραφτε ολόκληρη, σκορπώντας φως«φοινικούν», δηλαδή κόκκινο, όπως η πορφύρατων Φοινίκων. Για αρκετούς αιώνες, η ιστορία της Μονής, μας είναι άγνωστη. Σύμφωνα με στοιχεία που υπάρχουν, το μοναστήρι, γνώρισε μέρες ακμής, από το έτος 1472,όταν σε αυτό αποσύρθηκε αφού παραιτήθηκε από το θρόνο του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Άγιος Διονύσιος, ο οποίος θεωρείται, ο δεύτερος κτήτοράς του. Άφιξη στο ξενοδοχείο, δείπνο και διανυκτέρευση.

3η Ημέρα: Ξάνθη – Σουφλί - Αλεξανδρούπολη – Ξάνθη

Πρωινή αναχώρηση για την περιοχή Σουφλίου Νομού Έβρου όπου θα προσκυνήσουμε στην Ι.Μ. Παναγίας Πορταϊτίσσης Κορνοφωλιάς (Μετόχι Ιεράς Μονής Ιβήρων, Αγίου Όρους). Περίπου 1 χλμ. δυτικώς της Κορνοφωλιάς βρίσκεται η Μονή Πορταϊτίσσης, αφιερωμένη στην Απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Πρόκειται για ίδρυμα μάλλον του α΄ μισού του 18ου αιώνος: η παλιότερη μαρτυρία εντοπίζεται σε σιγίλλιο (1747) του πατριάρχου Παϊσίου του Β΄ και τα παλαιότερα ευρήματα χρονολογούνται στο β΄ μισό του 18ου αιώνος (ταφόπλακα του 1771 του ηγουμένου Αυξεντίου). Σύμφωνα με το πατριαρχικό σιγίλλιο το μοναστήρι λόγω χρεών κατέστη μετόχι της αγιορείτικης Μονής Ιβήρων, καθεστώς που ισχύει μέχρι τις μέρες μας. Στο μοναστήρι σήμερα είναι εγκαταστημένη γυναικεία αδελφότητα. Το καθολικό είναι τρίκλιτη θολωτή βασιλική με ενιαία δίρριχτη στέγη. Επάνω από την κεντρική είσοδο του κυρίως ναού, η κτιτορική επιγραφή σε μαρμάρινη πλάκα πληροφορεί ότι το υπάρχον καθολικό κτίσθηκε στη θέση παλαιοτέρου, που ήταν σε κακή κατάσταση και εγκαινιάστηκε στις 15 Αυγούστου του 1857. Κτίτωρ ήταν ο προηγούμενος Πολύκαρπος, Διδυμοτειχίτης την καταγωγή. Μεταγενεστέρως προσετέθησαν ο νάρθηκας στη δυτική πλευρά του καθολικού και πρόσκτισμα στη βόρεια. Το ξυλόγλυπτο κιβώριο της αγίας τραπέζης είναι έργο παλαιότερο της ανεγέρσεως του καθολικού, το τέμπλο κατασκευάστηκε το 1865, οι περισσότερες από τις εικόνες είναι έργα Θρακιωτών ζωγράφων του 19ου αιώνος, η εικόνα της Πορταϊτίσσης αντιγράφει την ιβηρίτικη εικόνα και η πλάκα της αγίας τραπέζης φέρει πλήθος γραμμάτων, αρχικών πιστών, σύμφωνα με συνήθεια διαδεδομένη στον Έβρο τον 19ο αιώνα. Εξωτερικά το καθολικό κοσμούν λιγοστά λιθανάγλυφα (σταυροί και δράκοντες). Η νότια πτέρυγα των κελλιών κτίστηκε το 1904, κάηκε και ξανακτίστηκε το 1909. Στις παλαιές κατασκευές ανήκει επίσης ο λιθόκτιστος περίβολος της μονής.

Συνεχίζουμε για προσκύνημα στην Ι.Μ. Γενεθλίου Θεοτόκου Δαδιάς. Κοντά στο χωριό Δαδιά και λίγα χιλιόμετρα από την πόλη του Σουφλίου στον Έβρο, βρίσκεται η ιστορική μονή της Θεοτόκου που κτίστηκε στην βάση ενός κατάφυτου και επιβλητικού βράχου ύψους 80 μέτρων. Αναφορές για την ύπαρξη μοναστηριού αρχίζουν από το 17ο αιώνα. Το 1850 γνώρισε μεγάλη ακμή και είχε πλούσια περιουσία που σήμερα αγνοείται. Το καθολικό κτίστηκε το 1842 και το 1912 ανατινάχθηκε από τους Βούλγαρους, οι οποίοι θανάτωσαν τους μοναχούς επειδή δεν αποκάλυπταν την κρυψώνα του θρυλούμενου θησαυρού της μονής. Προσπάθεια ανακατασκευής της γίνεται στα 1930 χάρη στη βοήθεια των κατοίκων της περιοχής. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί μια εικόνα του Αγ. Γεωργίου με αφιέρωση στα ελληνικά και τα τουρκικά (1858) και είναι αφιέρωμα του τούρκου λήσταρχου Χαλήλ αγά. Το 1974, με αφορμή την επιστράτευση για ενδεχόμενο πολέμου με την Τουρκία, η μονή κατασχέθηκε από την Πολιτεία και μετατράπηκε σε στρατόπεδο μέχρι το 1995. Το 1999 έγιναν σημαντικές εργασίες αναστήλωσης, ενώ δημιουργήθηκαν ξενώνες όπου το καλοκαίρι λειτουργούν μαθητικές κατασκηνώσεις της Μητρόπολης Διδυμοτείχου. Μετά από 99 χρόνια από την τελευταία εκλογή Καθηγούμενου εκλέχθηκε, το 2011, νέος καθηγούμενος. Το ιστορικό μοναστήρι λειτουργεί εύρυθμα με δεκαμελή ανδρική αδελφότητα με προοπτική να αναδειχθεί σε πνευματικό φάρο της περιοχής και όχι μόνο. Πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου στην εορτή της Γεννήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου. Στη συνέχεια επίσκεψη και ξενάγηση στο δάσος Δαδιάς.

Αναχωρούμε για προσκύνημα στην Ι.Μ. Κοιμήσεως Θεοτόκου «Η Παναγία του Έβρου» στη Μάκρη Αλεξανδρουπόλεως. Κοντά στην όμορφη παραλία της Μάκρης, πλησίον των εκκλησιαστικών κατασκηνώσεων, στην Εθνική Οδό Αλεξανδρουπόλεως – Κομοτηνής, βρίσκεται η μεγάλη γυναικεία Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου, γνωστής ως Παναγίας του Έβρου. Τον Ιούλιο του 1974, ο νεοεκλεγείς Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως (νυν Θεσσαλονίκης) Άνθιμος παρατήρησε ότι εντός των ορίων της επαρχίας του, δεν υπήρχε μοναστήρι ούτε καν μετόχι άλλης μονής. Η ανάγκη για σύσταση μίας μονής με μοναστική αδελφότητα, ώθησαν τον ποιμενάρχη να προβεί στην ανέγερση του Καθολικού της Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στο κτήμα της Μάκρης που ήταν ιδιοκτησία της Ιεράς Μητροπόλεως. Η επωνυμία της «Παναγία του Έβρου», οφείλεται στο Μητροπολίτη, ο οποίος για να τονώσει το θρησκευτικό και εθνικό φρόνημα των κατοίκων του ακριτικού Έβρου, της έδωσε ως προσωνύμιο, το όνομα του τόπου. Μεταξύ 1978 – 1981, αποπερατώθηκαν οι βασικοί χώροι και το Καθολικό που πανηγυρίζει το Δεκαπενταύγουστο και στο οποίο βρίσκεται η εφέστιος εικόνα της «Παναγίας του Έβρου», που φιλοτεχνήθηκε επάνω σε ξύλο παλαιότερης κατεστραμμένης αγιορείτικης εικόνας. Κατόπιν προσκλήσεως, ήλθαν από το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου της Θεσσαλονίκης, το 1983, οι πρώτες μοναχές και επάνδρωσαν το νέο πνευματικό φυτώριο του Έβρου. Τα ασκούμενα παραδοσιακά διακονήματα των 40 και πλέον μοναζουσών είναι η αγιογραφία, η ιεροραπτική, η εκκλησιαστική κεντητική, η κατασκευή μοσχοθυμιάματος και μικροαντικειμένων και η κηροπλαστική. Επιστροφή στην Ξάνθη, δείπνο και διανυκτέρευση.

4η Ημέρα: Ξάνθη - Νέα Καρβάλη - Αθήνα

Πρωινή αναχώρηση για την Νέα Καρβάλη. Προσκύνημα στο Ι. Σκήνωμα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, που φυλάσσεται σε χρυσή λάρνακα. Γύρω στά 12 χλμ έξω από την πόλη της Καβάλας, βρίσκεται ένα πανέμορφο παραθαλάσσιο χωριό η Νέα Καρβάλη, και είναι δημιούργημα εδώ και ογδονταέξι χρόνων ξεριζωμένων ανθρώπων από τα βάθη της Μικράς Ασίας, Στην μέση του χωριού βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ή Ναζιανζηνός έκανε θρησκευτικές και φιλοσοφικές σπουδές επί σειρά ετών στην Καισάρεια, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, και στην Αθήνα. Από αυτές τις πόλεις τρείς μεγάλες φιλίες αναπτύχθηκαν, με τον Άγιο Αντώνιο, τον Άγιο Αθανάσιο, και στην Αθήνα με τον Βασίλειο τον Μέγα, όπου διατήρησε στενούς φιλικούς δεσμούς στο υπόλοιπο του βίου τους. Λάτρεις και οι δυό της ήρεμης ζωής ζούσαν ασκητικά στόν Πόντο. Ο Άγιος Γρηγόριος διατέλεσε το Ιερατικό αξίωμα του Πατριάρχη Κων/πόλεως, και συντέλεσε τα μέγιστα για την εξόντωση των αιρετικών της εποχής. Αφησε στην Χριστιανοσύνη πολλά πνευματικά έργα, επιστολές, συγγράματα, και ποιήματα. Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε και έζησε μεγάλο μέρος του βίου του στην περιοχή τής Καππαδοκίας. Εκεί όταν απεβίωσε στό χωριό Γκέλβερι (ή Καρβάλη ή Καρβάλλα ) χτίσθηκε προς τιμήν του, από μετανάστες τού Γκέλβερι, ορθόδοξη Χριστιανική εκκλησία. Το καμπαναριό της εκκλησίας το δώρησαν κάτοικοι τής Οδησσού, και το ξυλόγλυπτο τέμπλο της το έκανε δώρο στην εκκλησία ο Τσάρος Νικόλαος Α. Εκεί φυλασσόταν στο χωριό Γκέλβερι από το 390 μ.Χ. το Ιερό σκήνωμα τού Αγίου, μαζί και τα άγια λείψανα του πατέρα του Γρηγορίου Μητροπολίτου Ναζιανζού, ώς το 1923-1924. Τα δυσοίωνα χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής, οι ξεριζωμένοι από τα πατρογονικά χώματα Γκελβεριώτες έσωσαν από το Ναό τους όλα τα τιμαλφή, όμορφες εικόνες , ασημένια καντήλια, και τα Άγια λείψανα των Αγίων και τα μετέφεραν με πολύ προσοχή και ευλάβεια, με καράβι στη νέα τους πιά πατρίδα, στην Ελλάδα στην περιοχή της Καβάλας, στη Νέα Καρβάλη. Αναχώρηση για Αθήνα μέσω Θεσσαλονίκης. Άφιξη στην Αθήνα το βράδυ.