Προσκυνηματική εκδρομή στο Άγιον Όρος: "Το Περιβόλι της Παναγίας"

Άγιον Όρος, η χερσόνησος του Άθως, το Περιβόλι της Παναγίας. Λέξεις ανυπότακτες σε ορισµούς, ωστόσο ενδεικτικές ενός τόπου και τρόπου ζωής. Το ταξίδι ενός προσκυνητή ή απλώς ενός περίεργου διαβάτη παίρνει διαστάσεις συχνά ανύποπτες, καθώς το απρόσµενα θεϊκό συναπαντάται στις απροσδιόριστες ατραπούς του Πνεύµατος, που µε ανεκλάλητους στεναγµούς επιθυµεί να µας γνωρίσει την αγάπη του Πατρός. Το πλοιάριο σαλπάρει από την Ουρανούπολη, από την πλευρά του Σιγγιτικού και παραπλέει την όχθη της χερσονήσου. Αρσανάδες και µοναστήρια φαίνονται από την πλώρη. ∆οχειαρίου, Ξενοφώντος, Παντελεήµονος, Ξηροποτάµου αποβίβαση στη ∆άφνη. Ο εκεί χώρος είναι η πρώτη αίσθηση της ειρήνης του αναχωρητή και της βοής του κοσµικού, σε µια συµπλοκή κίνησης εισόδου και εξόδου.

Ο ταξιδιώτης επιλέγει τον τόπο µετάβασής του είτε διά ξηράς είτε διά θαλάσσης. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους πλησιάζει την αθωνική πολιτεία, αναζητά κάτι διαφορετικό και αυτή του το προσφέρει. Στο διάβα του ο ξένος αρχίζει να αισθάνεται οικείος µε το απόµακρο και άγνωστο του τόπου και του τρόπου του βίου. Θα βρει φιλοξενία στο αρχονταρίκι (η αίθουσα υποδοχής και γενικότερα ο χώρος φιλοξενίας των προσκυνητών), θα ακούσει λόγο παρακλήσεως. Ο καφές µε το ρακί και το λουκούµι εδώ και χρόνια ξεκουράζουν τον προσκυνητή. Αισθάνεσαι ότι αυτή η προσφορά είναι µίµηµα της δωρεάς και θυσιαστικής αγάπης του Τριαδικού Θεού. Από την άλλη, η οµορφιά του φυσικού τοπίου, το πράσινο, το ερηµικό και βραχώδες, το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας, συνδυάζονται αξιοθαύµαστα µε τα ακίνητα µνηµεία, που η ιστορία τους χάνεται πολλούς αιώνες πίσω. Μυστικοί ήχοι µας γυρίζουν στην εποχή του Φωκά και του Τσιµισκή, στις Σταυροφορίες, τη διαµάχη ενωτικών και ανθενωτικών, στους Καταλανούς και Σαρακηνούς πειρατές, στο ζυγό των Τούρκων. Μέσα σε αταλάντευτη ησυχία, ήχοι του παρελθόντος δένουν µε τη συνέχεια της λατρευτικής παράδοσης, του τυπικού και της Βυζαντινής ψαλµωδίας…

1^η Ημέρα: Αθήνα – Σουρωτή – Ουρανούπολη

Η προσκυνηματική εκδρομή στο Άγιο Όρος, ξεκινάει με την πρωινή αναχώρηση του πούλμαν από την Αθήνα για την Χαλκιδική. Καθ' οδόν θα κάνουμε στάση στο γυναικείο μοναστήρι Αγίου Ιωάννου Θεολόγου στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Η Ιερά Μονή είναι αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο και στον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, του οποίου τα Λείψανα βρίσκονται στο Καθολικό της Μονής. Στη Μονή υπάρχει και ο τάφος του Γέροντα Παϊσίου. Οι μοναχές της Ιεράς Μονής Σουρωτής, είχαν πνευματικό καθοδηγητή τους τον μακαριστό Γέροντα Παΐσιο. Στις 12 Ιουλίου 1994 ο Γέροντας εκοιμήθη εν Κυρίω κι ετάφη δίπλα στο ναό του Αγίου Αρσενίου. Συνεχίζουμε και μέσα από μια πανέμορφη και καταπράσινη διαδρομή θα καταλήξουμε στην γραφική Ουρανούπολη της Χαλκιδικής. H Ουρανούπολη είναι το κατώφλι του Άθω. Είναι ο τελευταίος κοσμικός τόπος στον οποίο φθάνει ο επισκέπτης που σκοπεύει να επισκεφθεί τη μοναστική πολιτεία. Check in στο ξενοδοχείο της διαμονής μας, δείπνο και διανυκτέρευση.

2^η Ημέρα: Άγιον Όρος

ΑΝΔΡΕΣ: Αφού πάρουμε πρωινό θα ξεκινήσει για τους άνδρες η μοναδική προσκυνηματική εμπειρία στο Περιβόλι της Παναγίας, το Άγιο Όρος. Έχοντας εξασφαλήσει μονοήμερη άδεια από την Ιερά Επιστασία για την επίσκεψή μας στο Άγιον Όρος και υπό την συνοδεία του έμπειρου αρχηγού-συνοδού μας, θα αναχώρησουμε για το λιμάνι της Δάφνης του Αγίου Όρους. Πρώτος μας σταθμός οι Καρυές: εκτός από τα μοναστικά συγκροτήματα του Αγίου Όρους, υπάρχει και η πολίχνη των Καρυών, που είναι και η πρωτεύουσα της μοναστικής πολιτείας. Όλα τα κτίσματα που υπάρχουν στις Καρυές ανήκουν στις είκοσι μονές. Ανάμεσα στα πολυάριθμα αυτά κελλιά, πολλά από τα οποία είναι τοιχογραφημένα, περιλαμβάνονται και τα Αντιπροσωπεία -κονάκια- των δεκαεννέα από τις είκοσι μονές. Στο κέντρο του οικισμού βρίσκεται ο περίφημος ναός του Πρωτάτου, που ονομάστηκε έτσι διότι αποτελεί την έδρα του Πρωτεπιστάτη (Πρώτου). O ναός αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου, είναι ο αρχαιότερος όλων των καθολικών του Αγίου Όρους. Στην αρχική του μορφή, η οποία ανάγεται στον 10ο αιώνα, ήταν τρίκλιτη βασιλική με υπερυψωμένο φωταγωγό. Η σημερινή του μορφή είναι αποτέλεσμα διαδοχικών επεμβάσεων και ανακαινίσεων, με σπουδαιότερη αυτήν του Οσίου Αθανασίου του Αθωνίτη (πριν τα μέσα του 10ου αιώνα). Στο ναό του Πρωτάτου διασώζεται ένα εξαιρετικό σύνολο τοιχογραφιών αντιπροσωπευτικό της άνθησης της μνημειακής ζωγραφικής που παρατηρείται στο Όρος στο τέλος του 13ου και στις αρχές του 14ου. Εδώ θα προσκυνήσουμε την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας ή αλλιώς Άξιον Εστί. Η εικόνα Της θεωρούμενη ως «κοινή εφέστιος προστάτις» εικόνα όλων των Αγιορείτικων Μονών, φέρουσα στο πλαίσιό της τις σφραγίδες και των 20 Μονών.

Στη συνέχεια θα επισκεφθούμε την Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου. Λίγο έξω από την μεσαιωνική πολίχνη των Καρυών με τα γραφικά σπίτια και μέσα από μια κατάφυτη πλαγιά αναδύεται σιωπηλός και απρόσιτος ο καστρότοιχος της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου, από τον οποίο προβάλλουν ένας ψηλός αμυντικός πύργος και τρούλλοι μολύβδινοι. Η Μονή έχει σχήμα ακανόνιστου τετράπλευρου. Κτίσθηκε λίγο μετά το 1369 και αποτελεί δομική μεγέθυνση του αρχαιότερου και μικρότερου ναού. Σε σημείο περίβλεπτο της αυλής βρίσκεται η Φιάλη -μαρμάρινο οκτάγωνο κτίσμα με ανάγλυφα θωράκια, λευκούς κίονες και μαρμάρινη στο κέντρο δεξαμενή, όπου γίνεται ο αγιασμός των υδάτων. Στο εσωτερικό του Ναου κυριαρχεί ατμόσφαιρα μυσταγωγική. Η κομψότητα δένει με την σοβαρότητα. Το μπαρόκ του ξυλόγλυπτου τέμπλου με τις κυματοειδείς ζώνες και την ολόγλυφη παλλόμενη επιφάνεια και οι αυστηρές τοιχογραφίες της Κρητικής σχολής, που έγιναν τον 16ον αιώνα. Προσκυνούμε την εικόνα της Μεταμορφώσεως και κατόπιν την εικόνα της Παναγίας της Στυλαρινής ή Γιάτρισσας. Στο προσαρτημένο παρεκκλήσι βρίσκεται η εφέστιος εικόνα της Μονής, η Φοβερά Προστασία, φιλοτεχνημένη τον 13ο ή 14ο αιώνα. Όταν πειρατές έφθασαν με σκοπό να λεηλατήσουν το Μοναστήρι, η χάρη της το εξαφάνισε. Και ενώ οι αμπαρωμένοι πατέρες άκουγαν τον θόρυβο καί τις φωνές έξω από τα τείχη, έκπληκτοι αντιλήφθηκαν πως οι πειρατές έφυγαν άπρακτοι. Εδώ βρίσκεται και η Παναγία η Ελεούσα, από ένα αρχαίο μετόχι των Σερρών.

Συνεχίζουμε για να προσκυνήσουμε τη Σκήτη του Αγίου Ανδρέα πιο γνωστή ως Σεράι που βρίσκεται στο δρόμο που συνδέει τις Καρυές με τη Δάφνη. Ονομάζεται σκήτη, διότι σύμφωνα με την παράδοση και τον κανονισμό του Αγίου Όρους δεν είναι δυνατό να ιδρυθούν νέες μονές, στη μετά το Βυζάντιο εποχή. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τεράστιο οικοδομικό συγκρότημα που ακολουθεί την αρχιτεκτονική των Αγιορείτικων μονών, δηλαδή περιβάλλεται από υψηλά κτίρια, τα οποία βλέπουν σε μια εσωτερική αυλή. Στο κέντρο της αυλής ορθώνεται το καθολικό. Το καθολικό, αφιερωμένο στον Άγιο Ανδρέα, χτίστηκε το 1867 στο τυπικό των καθολικών του Αγίου Όρους. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ναό στο Άγιο Όρος, με ύψος 30 μ. και μήκος 60 μ. Στο εσωτερικό του ναού φυλάσσεται το σκήνωμα του Αγίου Ανδρέα. Σήμερα στη σκήτη εγκαταβιώνει αδελφότητα 16 Ελλήνων μοναχών, που προέρχονται από τη μονή Φιλοθέου, η οποία μεταξύ άλλων φροντίζει για τη συντήρηση και την επανάχρηση των κτιρίων.

Συνεχίζοντας θα προσκυνήσουμε στη Σκήτη του Προφήτη Ηλία, η οποία ιδρύθηκε το 1759 από τον Ρώσο μοναχό Παϊσιο Βελιτσόφσκυ. Λίγο αργότερα κτισθήκαν μεγάλα οικοδομήματα και ο μεγαλοπρεπής κεντρικός ναός. Από τα κειμήλια που φυλάσσονται εκεί, ξεχωρίζει ένα θαυμάσιο αρτοφόριο, σταυροί, άμφια κ.α. Η κοινοβιακή σκήτη του Προφήτη Ηλία αποτελεί εξάρτημα της Μονής Παντοκράτορος. Το καθολικό της μονής αποπερατώθηκε το 1903. Είναι αφιερωμένο στον Προφήτη Ηλία, την Αγία Αλεξάνδρα και τον Απόστολο Ανδρέα. Εσωτερικά έχει πλούσια διακόσμηση, χωρίς τοιχογραφίες. Στη σκήτη υπάρχουν τρία ακόμη παρεκκλήσια αφιερωμένα στον Άγιο Μητροφάνη και στους Άγιους Θεοπατέρες, στον Άγιο Νικόλαο επίσκοπο Μύρων και στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Η σκήτη φιλοξενεί τις θαυματουργές εικόνες Weaping Mother of God και της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσας, πολλά αντικείμενα αξιόλογης χειροτεχνίας και μια πλούσια βιβλιοθήκη. Επίσης λειτουργεί μουσείο με τα περισσότερα αντικείμενα που βρέθηκαν στη μονή από την εποχή των Ρώσων μοναχών.

Ακολούθως θα επισκεφθούμε τη Μονή Παντοκράτορα, η οποία είναι κτισμένη σε ύψος 30 περίπου μέτρα από την θάλασσα σε ένα θαλασσοδαρμένο βράχο, που άλλοτε σκεπάζεται από τα αφρισμένα κύματα και άλλοτε γυαλίζει στο λαμπρό ήλιο της αγιορείτικης γης. Κτίστηκε στα μέσα του 14ου αιώνα από τα αδέλφια Αλέξιο και Ιωάννη. Ο πρώτος ήταν μέγας Στρατοπεδάρχης, ενώ ο δεύτερος μέγας Πριμοκύριος, δηλ. αρχηγός σώματος. Και οι δύο τους εκεί γίνανε μοναχοί όπου και πέθαναν, όπως φανερώνει η διαθήκη τους και το σωζόμενο μέσα στο καθολικό μαυσωλείο τους. Η βιβλιοθήκη περιέχει 317 χειρόγραφα, από τα οποία τα 68 είναι πάνω σε περγαμηνή (11ου-14ου αιώνα), όπως και δύο ειλητάρια και τα 185 είναι πάνω σε χαρτί. Μεταξύ των κειμηλίων της μονής είναι ένα Ευαγγέλιο πάνω σε λεπτή λευκή μεμβράνη με μικρογραφίες, που λέγεται πως είναι του Ιωάννη του Καλυβίτη, ένα κομμάτι από την ασπίδα του Αγίου Μερκουρίου, Τίμιο Ξύλο, λείψανα πολλών Αγίων, λειτουργικά σκεύη, εγκόλπια, άμφια κλπ.

Επόμενος σταθμός μας η Μονή Σταυρονικήτα, όπου φθάνοντας στο μοναστήρι εντύπωση κάνουν οι πανέμορφοι κήποι με τις τεράστιες καρυδιές. Η μονή ιδρύθηκε πιθανώς τον 10ο αιώνα. Τον 11ο αιώνα ο τεράστιος πύργος της χρησίμευσε σαν σκοπιά στους κατοίκους των Καρυών. Για την ίδρυσή της υπάρχουν πολλές παραδόσεις. Μία από αυτές αναφέρει πως εκεί υπήρχαν η μονή του Χαρίτωνος, ενώ μια άλλη λέει πως εκεί κοντά υπήρχαν τα κελλιά του Σταύρου και του Νικήτα, για αυτό πήρε το όνομα Σταυρονικήτα. Το Καθολικό έχει θαυμάσιες τοιχογραφίες του 1546 και τιμάται στο όνομα του Αγίου Νικολάου. Οι τοιχογραφίες έγιναν από το διακεκριμένο Κρήτα αγιογράφο Θεοφάνη και το γιο του Συμεών με την τεχνοτροπία της Κρητικής Σχολής. Η βιβλιοθήκη περιέχει 58 χειρόγραφους κώδικες σε περγαμηνή (11ου-14ου αιώνα), 2 βομβύκιους, 109 πάνω σε χαρτί (14ου-19ου αιώνα), 3 ειλητάρια σε περγαμηνή και μερικές χιλιάδες έντυπα. Μεταξύ των σωζόμενων τοιχογραφιών της τράπεζας είναι και ο περίφημος Μυστικός Δείπνος. Μεταξύ των κειμηλίων είναι θαυμάσιες φορητές εικόνες, σταυροί, εγκόλπια, λείψανα Αγίων, λειτουργικά αντικείμενα και μία ψηφιδωτή εικόνα του Αγίου Νικολάου του Στρειδά που ανήκει στον 14ο αιώνα. Σύμφωνα με την παράδοση την εικόνα αυτή βρήκαν ψαράδες στο βάθος της θάλασσας κοντά στη μονή και την παρέδωσαν στους μοναχούς. Έφερε ένα στρείδι στο μέτωπο του Αγίου και από τότε έλαβε το όνομα Άγιος Νικόλαος ο Στρειδάς.

Στη συνέχεια θα επισκεφθούμε τη Μονή Ιβήρων, που είναι τρίτη στην ιεραρχία και βρίσκεται στην βορειοανατολική πλευρά της αθωνικής χερσονήσου επάνω σε ένα μικρό ορμίσκο. Ιδρύθηκε τον 8ο αιώνα ως μονή του Κλήμεντος, λίγο μετά τη Μεγίστης Λαύρας και το Βατοπέδι. Ο διαπρεπής στη βασιλική αυλή της Ιβηρίας, μοναχός Ιωάννης Τουρνίκιος από την Ιβηρία (σημερινή Γεωργία), το 980 μαζί με ομάδα Γεωργιανών -Ιβήρων- μοναχών, προερχόμενοι από τη Μεγίστη Λαύρα την επέκτειναν και τη διαμόρφωσαν σε λαύρα. Η σημερινή ονομασία δόθηκε προς τιμήν των ιδρυτών της, μετά το 1010. Κατά τις αρχές του 15ου αιώνα η μονή Ιβήρων βρέθηκε σε πλήρες οικονομικό αδιέξοδο. Ανέκαμψε όμως πολύ γρήγορα και στο τέλος του ίδιου του αιώνα βρέθηκε με πολύ περισσότερους Έλληνες μοναχούς έτσι ώστε μετετράπει σε Ελληνική. Στην συνέχεια μετά από ενισχύσεις Γεωργιανών και Ρουμάνων ηγεμόνων, αλλά και Οικουμενικών Πατριαρχών περνώντας νέα περίοδο ακμής κατά τον 18ο αιώνα ήταν ήδη πλουσιώτατη. Το 1865 αποτεφρώθηκε σχεδόν ολόκληρη η Μονή και διασώθηκε μόνο το Καθολικό και η Βιβλιοθήκη. Σε σύντομο χρονικό διάστημα όμως ανακαινίσθηκε. Η μονή Ιβήρων προσέφερε πολλά στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821.

Η επόμενη επίσκεψή μας θα είναι στη Μονή Φιλοθέου, η οποία βρίσκεται μέσα σε ένα πραγματικά καταπράσινο τάπητα με δάσος και κήπους και είναι κτισμένη 300 μέτρα ψηλά από τη θάλασσα. Μικροί και μεγάλοι λόφοι, άφθονα κρυστάλλινα νερά, πολύχρωμα ευωδιαστά λουλούδια, γοητευτικοί κήποι και πανύψηλα αιωνόβια δέντρα μαζί με τα κτίρια της μονής, δημιουργούν ένα μεγαλόπρεπο και θαυμαστό πανόραμα από τα λίγα της δημιουργίας. Η παράδοση αναφέρει πως το μοναστήρι κτίστηκε από τον Όσιο Φιλόθεο που ήταν σύγχρονος του Αγίου Αθανασίου πριν από το 972 και ονομαζόταν παλιά μονή Φτέρης. Λίγο αργότερα ο Νικηφόρος Βοτανειάτης (1078-1081) πρόσθεσε νέες οικοδομές στη μονή και αφιέρωσε πολλά κειμήλια μεταξύ των οποίων και Τίμιο Ξύλο. Το Καθολικό του έχει αξιόλογες τοιχογραφίες του 1752 και τιμάται στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Μεταξύ των κειμηλίων είναι το χέρι του Ιωάννη του Χρυσοστόμου, χάρισμα του Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου, η θαυματουργή εικόνα της Γλυκοφιλούσας, 249 χειρόγραφοι κώδικες, δύο περγαμηνά ειλητάρια, λείψανα πολλών αγίων, θαυμάσια αντικείμενα λατρείας, ιερά άμφια κ.ά. Στην Τράπεζα υπάρχουν τοιχογραφίες του 1540 του αγιογράφου Τζώρτζη από την Κρήτη. Τέλος στη μονή Φιλοθέου υπάγονται 12 κελλιά που είναι κτισμένα στην καταπράσινη περιοχή της και δύο στις Καρυές.

Η τελευταία μας επίσκεψη θα είναι στη Μονή Καρακάλλου. Ανάμεσα στη μονή της Λαύρας και των Ιβήρων και σε υψόμετρο 200 περίπου μέτρων, μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο, αγναντεύει περήφανο το Ελληνικό μοναστήρι του Καρακάλλου. Μία βρύση, μία κληματαριά και ένας τεράστιος Πύργος είναι η πρώτη εντύπωση της μονής. Κρήνες, προσευχητάρια, παλιά αρχιτεκτονικά τεμάχια, επιγραφές, που αναγράφουν κτητορικές πράξεις ή άλλα σημαντικά γεγονότα, δημιουργούν μια πρωτότυπη αρμονία στον ταπεινό προσκυνητή. Σαν βρεθεί ο επισκέπτης στο αρχονταρίκι θα απολαύσει ένα πραγματικό όνειρο. Ανατολικά απλώνεται το Αιγαίο Πέλαγος με τη γαλανή του θάλασσα που ενώνεται στο βάθος με τον ουρανό. Δυτικά χαίνουν άγριες χαράδρες που κατεβαίνουν από τις κορυφές του Άθω φέρνοντας αδιάκοπα το τραγούδι του Βορρά. Η παράδοση θεωρεί σαν ιδρυτή της μονής κάποιο Νικόλαο από την κωμόπολη Καρακάλλα από όπου προέρχεται και το όνομα της μονής. Η εικόνα των 12 Αποστόλων είναι εργασία του γνωστού αγιογράφου Διονύσιου του εκ Φουρνά. Έχει ακόμα 7 παρεκκλήσια εκ των οποίων τα 4 είναι αγιογραφημένα. Η βιβλιοθήκη της μονής περιέχει 300 περίπου χειρόγραφα από τα οποία τα 42 είναι πάνω σε περγαμηνή, όπως και 3.000 έντυπα. Μεταξύ των κειμηλίων περιλαμβάνονται Τίμιο Ξύλο, εγκόλπια, σταυροί, λείψανα αγίων, άμφια κ.ά. Το μοναστήρι ήταν πρώτα ιδιόρρυθμο. Το 1813 άλλαξε και σήμερα είναι κοινόβιο. Στη μονή τέλος ανήκουν 14 κελλιά σκορπισμένα στο δάσος όπως και 4 στις Καρυές.

Το απόγευμα, θα επιστρέψουμε στο λιμάνι του Αγίου Όρους, όπου θα πλεύσουμε για την Ουρανούπολη. Μεταφορά στο ξενοδοχείο μας, κοινό δείπνο με τις γυναίκες και διανυκτέρευση.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ: Αφού πάρουμε πρωινό, θα μεταβούμε στο όμορφο λιμανάκι της Ουρανούπολης για να ξεκινήσει η κρουαζιέρα μας κατά μήκος της «Αυτόνομης Μοναστικής Πολιτείας» εντός της Ελλάδας, που θεωρείται κέντρο του Ορθόδοξου μοναχισμού. Το Άγιο Όρος είναι μια αυτοδιοικούμενη μοναστική κοινότητα στην πιο ορεινή και δύσβατη από τις τρεις χερσονήσους της Χαλκιδικής. Θεωρείται από τα σημαντικότερα τμήματα όχι μόνο της Βαλκανικής, αλλά της Ευρωπαϊκής και της Ανατολικής Εκκλησίας λόγω της μεγάλης εθνικής, ιστορικής, θρησκευτικής, γραμματειακής και πολιτισμικής του αξίας ως κέντρου διατήρησης και συντήρησης πλούσιου υλικού, έτσι ώστε να χαρακτηρίζεται «καταφύγιο» και «μουσείο» μοναδικού θησαυρού ελληνικής τέχνης και γραμμάτων. Σ' αυτήν τη μοναδική μονοήμερη κρουαζιέρα θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε από μικρή απόσταση τα περισσότερα Μοναστήρια του Άθωνα, πλέοντας κοντά στις ακτές του Αγίου Όρους. Υπό την συνοδεία του έμπειρου ξεναγού μας, που θα μας παρέχει μια πλήρη περιγραφή της ιστορίας της χερσονήσου, των μονών, των ηθών και εθίμων και της ζωής των μοναχών, η εμπειρία αυτή θα είναι πραγματικά αξέχαστη. Το μεσημέρι επιστροφή και ελεύθερος χρόνος για ξεκούραση. Το απόγευμα επίσκεψη στο γειτονικό νησάκι, την Αμμουλιανή με την πανέμορφη παραλία Αλυκές, που είναι καλυμμένη με λεπτή άμμο και έχει γαλαζοπράσινα νερά. Η Αμμουλιανή είναι ένα νησάκι στον κόλπο του Αγίου Όρους, απέναντι από την Τρυπητή και είναι το μοναδικό κατοικημένο νησί στη Χαλκιδική. Παλιότερα ήταν μετόχι της Μονής Βατοπεδίου, ενώ μετά το 1925 έγινε τόπος εγκατάστασης Μικρασιατών προσφύγων. Κεντρικός ναός του νησιού είναι ο Ι.Ν. του Αγίου Νικολάου που χτίστηκε το 1865. Το βράδυ επιστροφή στην Ουρανούπολη και στο ξενοδοχείο μας, κοινό δείπνο με τους άνδρες και διανυκτέρευση.

3^η Ημέρα: Ουρανούπολη – Θεσσαλονίκη – Λιτόχωρο - Αθήνα

Μετά το πρωινό μας θα αναχωρήσουμε από την Ουρανούπολη για τη Θεσσαλονίκη, όπου θα προσκυνήσουμε στον Ι.Ν. του Αγίου Δημητρίου, πολιούχου της πόλης. Ο Ναός του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτου κτίσθηκε στα μέσα του 5ου αι. από τον έπαρχο του Ιλλυρικού, Λεόντιο πάνω στον τάφο του Αγίου ο οποίος μαρτύρησε ως Χριστιανός. Το 1493 ο Ναός μετατράπηκε σε τζαμί από τους Τούρκους. Με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912 ο Ναός επαναλειτουργεί ως χώρος λατρείας - τιμής του Αγίου Δημητρίου. Ο Ναός του Αγίου Δημητρίου ως μνημείο τέχνης αποτελεί ένα από τα πλέον υπέροχα χριστιανικά μνημεία της χώρας μας. Η μεγαλοπρέπειά του δεν συνίσταται μόνο στη λαμπρή πραγματικά αρχιτεκτονική του. Η πολύχρωμη ορθομαρμάρωση και ο πλούσιος γλυπτικός διάκοσμος προσδίδουν στο έργο της ανέγερσης και εξωραϊσμού του Ναού μοναδική, διαχρονική και μνημειακή αξία. Αν και έχουν περάσει τόσοι αιώνες από τον καιρό της κατασκευής του και έχει ταλαιπωρηθεί από τον χρόνο, σεισμούς, πυρκαγιές και αναστηλώσεις, διατηρεί τη γνησιότητα και το πνεύμα της μεγαλοφροσύνης που ξεχωρίζει την αρχιτεκτονική της εποχής, καθώς και την έξοχη και διαχρονική καλλιτεχνική αξία και αισθητική, όπως μπορούμε να κρίνουμε από όσα μέρη διασώθηκαν. Είναι φανερό λοιπόν γιατί η Βασιλική του Αγίου Δημητρίου κυριαρχεί λειτουργικά και οπτικά επί σειρά αιώνων στη Θεσσαλονίκη, μια και υπήρξε όχι μόνο το κέντρο της τιμής του Αγίου Δημητρίου, πολιούχου και προστάτη της πόλεως, αλλά και ο κατεξοχήν λατρευτικός χώρος της πρωτεύουσας της μακεδονικής γης, όπου η Χριστιανική πίστη συνδέθηκε άμεσα και άρρηκτα με τις παραδόσεις και την ιστορία του Ορθόδοξου Ελληνικού Έθνους.

Στη συνέχεια θα επισκεφθούμε την Ιερά Μονή του Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω, η οποία είναι η σημαντικότερη ίσως Μονή στο νομό Πιερίας και υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος. Βρίσκεται στον Όλυμπο, σε υψόμετρο 900μ. σε θέση φύσει οχυρή ανάμεσα σε δύο ρέματα και απέχει 18 χιλιόμετρα από το Λιτόχωρο. Η Παλιά Μονή ιδρύθηκε το 16ο αιώνα από τον Άγιο Διονύσιο εν Ολύμπω και στα χρόνια της Τουρκοκρατίας σημείωσε οικονομική και πνευματική ακμή. Μετά το 1821 καταλήφθηκε από τον τουρκικό στρατό, πυρπολήθηκε και λεηλατήθηκε. Το 1943 ανατινάχθηκε από τους Ναζί επειδή στα κτίριά της κρύβονταν Έλληνες αντάρτες. Έκτοτε μεταφέρθηκε στο Μετόχι της, κοντά στο Λιτόχωρο. Σήμερα αναπτύσσει πνευματική και φιλανθρωπική δραστηριότητα, με ολοήμερες εξομολογήσεις και πνευματικές διδαχές κάθε Κυριακή πρωί μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, όπως επίσης διαλόγους, συνέδρια και ολονύκτιες αγρυπνίες. Πανηγυρίζει στις 23 Ιανουαρίου, που είναι και η ημέρα μνήμης του Αγίου Διονυσίου. Αναχώρηση από τη Μονή για την Αθήνα. Άφιξη αργά το απόγευμα.